دیدن این فیلم جرم است

باشگاه فیلم سوره، یک فیلم سیاسی ساخته است؛ این اثر سوره با کش قوس‌های زیادی مواجه شد تا توانست اکران شود. البته موضوع حساسی را هم در نظر گرفته بود؛ تقابل دو تفکر قالب در کشور را. فیلم «دیدن این فیلم جرم است» ارزش چند بار دیدن دارد و همچنین ارزش هزینه کردن و خریدن. دست به جیب ببرید تا کمی نیرو‌های فرهنگی این مرز و بوم دل‌خوش شوند.  من خود دوبار در دو روز متوالی این فیلم را دیدم.

باید تمام دیالوگ‌های را با دقت تماشا کنید؛ اگر خوب دقت کنید با هر دیالوگ یک شخصیت سیاسی در ذهن‌تان تداعی خواهد کرد. 

نقد‌های تکنیکی که کار من نیست ولی نقد‌های محتوایی -هم مثبت و هم منفی- نسبت به این اثر دارم که البته الان نمی‌خواهم از آن‌ها بنویسم؛ ترجیح می‌دهم که بدون پیش فرض تماشا کنید و اگر عمری باقی بود و فرصت بود در آینده که این اثر به خوبی دیده شد کمی از آن‌ها را می‌نویسم.

معرفی این اثر در سایت باشگاه فیلم سوره

اگر نقد جدی از این اثر دارید و یا در جایی دیده‌اید خوش‌حال می‌شوم با من هم در میان بگذارید.

دیدن این فیلم جرم است (@jormmovie) • Instagram photos and videos

تجویز یک فیلم سینمایی برای دوران انتخابات

گرم شدن تنور انتخابات سرعت گرفته است و نفرت پراکنی‌ها اوج. دروغ‌ها و تهمت‌ها و وعده‌های پوچ شروع شدند. کاش چشم‌مان را باز کنیم و این‌بار اشتباه را تکرار نکنیم. بدون قصد و نیت از واژه تکرار استفاده کردم، ناخواسته آمد؛ می‌دانم این واژه بی‌چاره هم خسته شده است و می‌دانم که عده‌ای از دوستان عزیز از آوردن این واژه ناراحت می‌شوند ولی چه کنم که آمد ... شما به دل نگیرید! انتخابات است می‌گذرد ... به امید روزی که یک انتخابات متمدن داشته باشیم؛ روزی که کاندیداها به جای تخریب یکدیگر، از خود و برنامه‌هایشان بگویند ... نه آنکه وعده دهند، برنامه‌ای که اجرایی باشد، حداقل قبلا کمی از آن را اجرا کرده باشند ... و نخواهند با دروغ و تهمت و تخریب دیگران رای بگیرند. روزی برسد که همه بفهمیم با فحش و فحش کاری کار درست نمی‌شود.

نمی‌دانم فیلم اخراجی‌ها۳ را دیده‌اید یا نه؟ اما الان وقت دیدنش است؛ الان که انتخابات گرم شده است باید آن را تماشا کرد و درس گرفت... اگر قبلا دیده‌اید دوباره وقت بگذارید و ببینید. ارزشش را دارد. و اگر ندیده‌اید حتما حتما ببینید. پشیمان نمی‌شوید.

در پایان بگویم مهم نیست که به چه کسی رای می‌دهی ولی مواظب باش به خاطر اختلاف انتخاب، دوستی با دوستت به دشمنی تبدیل نشود، ارزشش را ندارد.

مستند《معضل اجتماعی》

قبلا در مورد تکنولوژی، کتاب‌هایی پیشنهاد داده بودم؛ مثل کتاب اینترنت با مغز ما چه می‌کند؟ و یا کتاب گزینش تکنولوژی از دریچه بینش توحیدی و همچنین احساس می‌کنم که از کتاب‌های مینیمالیسم دیجیتال و کار عمیق هم برای‌تان حرف‌هایی زده باشم -پست‌هایش را پیدا نکردم!- به هر حال در این دوران که بعضی‌ها می‌گویند از عصر اطلاعات و انفجار اطلاعات گذشته‌ایم و به عصر ضد اطلاعات -اطلاعات دروغ- رسیده‌ایم این قبیل مباحث در غرب زیاد مورد بحث و توجه است. و البته خوب طبیعی است که آن‌ها که زود‌تر به این تکنیک‌ها دست‌یافته‌اند، زود‌تر هم با معایب و مشکلات آن برخورد داشته باشند؛ امّا اینکه ما این مشکلات را همین حالا نمی‌بینیم و گمان می‌کنیم که باید خودمان به مشکل برخورد کنیم تا بعد در مورد آن تصمیم گیری کنیم، جای بسی تعجب است! چرا که از طرف دیگر می‌گوییم که باید تکنولوژی را از غرب بگیریم و در نگاه افراطی‌تر می‌گویند که باید مدرنیته را از غرب بیاوریم. و اصلا متوجه مشکلاتی که مدرنیته پدیدآورده است نیستند.

مستند معضل اجتماعی هم از این قبیل مباحث است که شدیدا شما را به تماشای آن توصیه می‌کنم. از نان شب آن را واجب‌تر می‌دانم. حال خود دانید. البته در مورد این مستند باید این را بگویم که ریتم تندی دارد و از آن دسته فیلم‌هایی نیست که بشود با لم دادن جلوی تلویزیون و احیانا تخمه شکستن تماشا کرد؛ بلکه باید به صفحه نمایش میخکوب شد. تا به‌حال چندین مستند درباره جنبه‌های مختلفی از تاثیرات منفی فضای مجازی به خصوص شبکه‌های اجتماعی و سوشال مدیا‌ها بر روی زندگی انسان‌ها ساخته شده‌اند، اما هیچ‌کدام این‌قدر کلی به موضوع نگاه نمی‌کردند.

هر چند این مستند را نتفلیکس که یک شرکت رسانه‌ای حامی دموکراتهاست یا بهتر بگویم دموکرات‌ها این شرکت رو حمایت می‌کنند و این مستند کاملا در جهت برآوردن یک هدف سیاسی و به قصد تخریب ترامپ تهیه و تدارک دیده شده، اما فارغ از این مسئله مشتمل بر محتوایی متنی از زیست امروز آمیخته ما با شبکه‌های اجتماعی است. اگر هم می‌گویید به این شدت هنوز در جامعه ما زیست آمیخته با شبکه‌های اجتماعی وجود ندارد که البته من تا حدی منکر هستم ولی باز هم می‌گویم باشد، این فردای ما را نشان می‌دهد. فردایی بسیار نزدیک که شاید بهتر است بگوییم بعداز ظهر  یا شب ما را نشان می‌دهد. و آنچه ما در پیش داریم دیگرانی آن را تجربه کردند. البته در خود همان غرب هم آن چنان این تفکر رواج پیدا نکرده است و در حد گفتمان باقی مانده است و هنوز راه در پیشرو دارد تا به خواسته جمعی و انقلاب برسد.

برای مطالعه بیشتر و بهتر در مورد این مستند به این مقاله از روزنامه فرهیختگان نگاهی داشته باشید. هر چند می‌دانم اگر مستند را تماشا کردید آنچنان در بهت فرو می‌روید که ناخواسته به سمت این مقاله کشیده می‌شود تا کمی بیشتر از آن بدانید. امّا به هر حال اگر هنوز تحریک به تماشای این مستند نشده‌اید، این مقاله را بخوانید.

و سخن آخر اینکه اگر این مستند را دیدید به این نکته هم توجه داشته باشید که چه کسانی این مستند را ساخته‌اند و چه کسانی این حرف‌ها را می‌زنند؟ توجه داشته باشید که سنت‌گرایان نیستند که این مستند را ساخته‌اند بلکه این مستند با پشتیبانی دموکرات‌ها ساخته شده است. یعنی خودشان می‌گویند که چه بلایی بر سر جامعه بشریت آورده‌اند.

در پایان خواهشم از دوستانی که این مستند را دیدند -چه بعد از این پست و چه بعدا- این است که حتما نظر خودشان را برای من هم بفرستند. برایم مهم است. ممنون!

فیلم «غلامرضا تختی»

به عنوان یک ایرانی از این پهلوان کشورم چیزی نمی‌دانستم. این شخصیت ظرفیت یک سریال را دارد. البته نمی‌دانم اطلاعات از زندگی ایشان در حد یک سریال وجود دارد یا نه؟ شاید شخصیت او هم مانند خودش مورد ظلم قرار گرفته است. واقعا چرا ما قدر و ارزش استوره ها و قهرمان‌هایمان را نمی‌دانیم؟ هالیوود از هیچ قهرمان می سازد. قهرمان‌هایی که نه تنها الگو جوانان خودشان می شود بلکه الگو تمامی جوانان این کره‌خاکی می شود.

این فیلم اگر حقیقت را هم نشان نداده باشد، ارزش دیدن دارد. چرا که ارزش‌های انسانیت را به نمایش گذاشته است. در انتهای فیلم راوی می گوید -نقل به مضمون- علت مرگ تختی مهم نیست، زندگی او و شخصیت او مهم است. اولا علت مرگ او مهم است. این به ما کمک می کند بهتر این شخصیت را بشناسیم. و ثانیا تنها به نمایش گذاشتن این شخصیت مهم نیست. بله نشان دادن شخصیت یک پهلوان مهم است ولی مهم تر از آن نشان دادن علت‌های شکل‌گیری این شخصیت است؛ که متاسفانه در فیلم به آن پرداخته نشده است. و این معمول فیلم‌هایی است که در وطن‌مان ساخته می‌شود؛ متاسفانه راه رشد و ساخته شدن این قهرمانان را به نمایش نمی‌گذارند.

هر چند نقدهای زیادی به این فیلم وارد کردند ولی من وقتی این فیلم را تماشا کردم، با خود گفتم تمام نقدها به کنار اما چرا علت شکل گیر این شخصیت را نشان نداده‌اند؟

تب و تاب مسکن

گرمای تابستان معمولا برای ما ایرانی‌ها همراه با گرمای مسکن است. وقتی در تب و تاب پیدا کردن آلونکی برای اجاره باشی این گرما را می‌چشی. امّا امسال آنقدر گرمای قیمت‌ها زیاد است که گرمای آفتاب احساس نمی‌شود. و آن‌هایی هم که باید کاری بکنند جز لم دادن زیر کولر‌گازی کار دیگری نمی‌کنند. از طرفی هم کرونا به نحوی جیب مردم را کوچک کرده است که اگر بخواهند با همان قیمت سال قبل هم جایی را اجاره کنند، نمی‌توانند، چه برسد به قیمت‌های این‌روز‌ها.

چند روز پیش به صورت اتفاقی یک مستندی در شبکه‌ی افق دیدم که در مورد وضعیت مسکن در ایران بود. از آنجایی که این چند وقت شدیدا به دنبال خانه گشته‌ام، موضوع مستند چشمم را گرفت. امّا از طرفی هم به خاطر جلسه مجازی که داشتم، فرصت تماشا نبود، اسم مستند را هم نمی‌دانستم، لذا ساعت پخش مستند که تقریبا ۱۷ بود را یادداشت کردم که بعد در جدول پخش شبکه افق نام مستند را دربیاورم و از اینترنت دانلود کنم.

«خانه‌ام کجاست؟» نامی بود که از جدول پخش پیدا کردم، و با یک سرچ در گوگل موفق به تماشایش شدم. این مستند ارزش وقت گذاشتن دارد؛‌ در انتهای همین پست می‌توانید تماشایش کنید تا از پشت‌پرده فعالیت‌های سوداگران مسکن، اطلاع پیدا کنید. هرچند برای بعضی از ما جز تاسف خوردن کاری بر نمی‌آید، ولی دانستن بهتر از ندانستن است و شاید در انتخاب‌های آینده دقت بیشتری کردیم. شاید!

براساس اصل ۳۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران؛ داشتن مسکن متناسب با نیاز، حقِ هر فرد و خانواده است. امّا چه کسانی مانع این حق قانونی ما می‌شوند؟ چه کسانی حق خوری می‌کنند؟ در این مستند هم در انتها به نگاه سرمایه‌داری می‌رسیم. سرمایه‌داری که ریشه تمام مشکلات ما است در اینجا هم منشا مشکل است. و مهم‌تر از آن مسئولانی که نگاه لیبرال و سرمایه‌داری دارند. مسئولی که می‌گوید به درک که ۹۰ درصد مردم آسیب می‌بینند، مهم آن چند درصدی هستند که سرمایه در دست آن‌ها است. باید آن‌ها را کنار خود نگه‌دارم. البته بسیاری از این مسئولان را خودمان انتخاب کرده‌ایم، حال چه به صورت مستقیم یا غیرمستقیم. البته اینجا نباید گفت: خود کرده را تدبیر نیست! چرا که آینده در انتظار ما است. و البته در نگاه مردم‌سالاری، مردم رکن رکین نظام هستند و این مطالبه مردم است که باید مشکل را حل کنند. مطالبه عمومی و فراگیر.

جالب‌ترین و البته از زاویه دیگر دردناکترین قسمت مستند حدود دقیقه ۲۵ است که با یک دوربین مخفی به سراغ املاکی‌ها می‌روند. از جمله‌ دیگر قسمت‌های تاسف‌آور مستند، آنجایی است که قیمت‌های بعضی از برج‌ها را می‌گیرد. تا به حال بعضی از قیمت‌ها را در سایت دیوار دیده‌اید؟

 

 تماشا در دیگر کیفیت‌ها از اینجا

فیلم ۱۹۱۷

مدرنیته و نفسانیت امانیسم عامل تمام بدبختی بشر امروز است، نمونه بارز جنایت‌های مدرنیته کشتار‌های بی‌سابقه جنگ جهانی اول و دوم است و حتی این ویروس کرونا هم ریشه در آن دارد؛ که در آینده مشخص می‌شود جنگ جهانی سوم بوده است یا نه!

اسکافیلد و بلیک دو سرباز جوان انگلیسی در مأموریتی غیر ممکن باید با پیغام بردن برای گردان دوم جان ۱۶۰۰ نفر را نجات دهند. آن‌ها زمان بسیار کمی‌دارند و عقربه‌ها به سرعت پیش‌ می‌روند و آن‌ها باید خود را سریع‌تر به گردان برسانند تا این گردان در تله‌ای که برای‌شان آماده شده نروند. و از طرفی بلیک یک انگیزه شخصی هم دارد؛ برادرش. برادر بلیک در این گردان خدمت می‌کند و جان او هم در خطر است.

خط داستانی نسبتا جذابی دارد بخصوص که تلاقی‌های مرگ و زندگی در آن جریان دارد. امّا اگر بخواهم بگویم آموزنده بود، نمی‌توانم بگویم؛ حداقل برای من آموزنده نبود و ارزش وقت‌گذاری نداشت، به‌خصوص در این مقطع که فرصت‌هایم خیلی محدود شده است. امّا نکته‌ای که به نظرم جالب آمد و شما هم اگر این فیلم را تماشا کردید به آن توجه کنید این است که در هر صحنه‌ای از این فیلم،‌ خاطراتی که از دوران دفاع مقدس شنیده‌ام، به ذهنم تداعی می‌شد، البته نه به خاطر شباهت بلکه به خاطر تضاد بسیاری که داشتند. حتما فیلمی و یا کتابی از دوران دفاع مقدس خوانده‌اید؟ وقتی در مقام مقایسه برمی‌آییم واقعا تفاوت را احساس می‌کنیم و معجزه بودن ۸ سال دفاع مقدس خودمان را درک می‌کنیم. مثل وقتی که کتاب در غرب خبری نیست و یا کتاب وداع با اسلحه را می‌خوانیم.

زندانی‌ها

فیلم زندانی‌ها ده‌نمکی به فوق العادگی دیگر فیلم‌هایش نبود، امّا ارزش دیدن و وقت گذاشتن را داشت. می‌دانید وقتی ما ده‌نمکی را با سری اخراجی‌هایش که هنوز هم که هنوز است جذاب است می‌شناسیم، توقع بالاتری از او داریم.(هر چند که به اخراجی‌ها هم نقد‌هایی داریم).

درون‌مایه و تم فیلم زندانی‌ها خوب است مخصوصا که با نگاه طنز با آن برخورد شده است ولی توقع از ده‌نمکی بیشتر بود که چیز بهتری از آب دربیاورد ... البته این‌بار آقای ده‌نمکی به مفهومی روی آورده بود که کسی در سینما به آن نمی‌پردازد، به اعتقادات دینی و انتظار. و خوب طبیعی است که در جریان سینما هنوز در این زمینه تجربیات کم است و رشد کمی داریم و نمی‌شود توقع فیلمی آنچنان قوی داشت.

ولی از همه‌ی این‌ها گذشته در پایان احساس می‌کنم که این فیلم می‌تواند تاثیر گذار باشد و برای این ایّام نوروز که قرار است از خانه بیرون نرویم پیشنهاد می‌کنم که با خانواده بنشینید و تماشا کنید.

موفق به تماشای ویلایی‌ها شدم

آخر توانستم ببینمش، آن هم به لطف تلویزیون و تعطیلی این چند روز؛ ویلائی‌ها را می‌گویم. فیلمی که قصد کرده بودم به محض اکران در سینما، اولین نفر باشم که تماشایش می‌کنم. ولی خوب نشد که بشود ! این که این همه شوق به دیدنش داشتم به این خاطر نبود که فیلم دفاع مقدس است و مذهبی است،نه؛ البته که نمی‌گذارم فیلم‌های دفاع مقدس از زیر دستم در برود؛ اما این فیلم را به خاطر نگاه متفاوتی که به دفاع مقدس داشت، می‌خواستم ببینم؛ اینکه دوربین را از جبهه‌ها به داخل خانواده‌ی رزمنده‌ها آورده بود.

و البته انتظار ندارید که حالا که برای اولین بار تماشایش کردم، به توانم نقد (چه مثبت و چه منفی) نسبت به آن داشته باشم؟؟!!!

وقتی برای اولین بار می‌بینی یا می‌خوانی، بیشتر لذت ببر! بعد برای در تکرار‌های دوم و سوم کمی که احساست فروکش کرد می‌توانی خوب نکات را دریابی و شاید نقدی هم داشته باشی.