بزرگان و عرفا برای رسیدن یکشنبه‌های ماه ذی‌القعده روزشماری می‌کردند و چشم انتظار آن بودند.
حتما می‌خواهید بپرسید چرا و مگر چه چیزی دارد؟ شما را به پستی که مربوط به سال ۹۷ بوده ارجاع می‌دهم در آنجا مختصری از فضیلت نماز یکشنبه ذی‌القعده گفته‌ام و همچنین در ادامه کیفیت خواندن آن نماز ویژه را آورده‌ام.
التماس دعا
می‌خواستم در باب نمازی که در یکشنبه‌های ذی‌القعده وارد شده است مطلبی بنویسم هم یادآوری باشد برای آنان که اهلش هستند و هم ترقیبی خودم، که یادم آمد قبلا هم در موردش نوشته‌ام. به بایگانی وبلاگم نگاهی انداختم و دو پست پیدا کردم. این و این. هر دو مربوط به سال ۹۷ بود. وقتی آن دو پست را خواندم، دیدم برای این پست همان حرف‌ها را می‌خواستم بگویم که قبلا گفته بودم! هر چند تکرار خوب است و اینکه در اینجا درختی برای کاغذ‌های نوشته شده قطع نمی‌شود، ولی خوب وقت دیگران هم ارزش دارد. و همچنین وقت خودم. پس به این نتیجه رسیدم که به همان دو مطلب قبل لینک بدهم.
امّا چیزی که فکرم را مشغول کرد این بود که بعد از گذشت زمان من باز هم می‌خواستم همان حرف‌ها را بزنم و حرف دیگری نداشتم! و این ناشی از عدم مطالعه من در این زمینه است. مناسبت‌ها فرصت خوبی هستند برای مطالعه روی موضوعات مختلف که در غیر آن ایّام فرصت مطالعه پیدا نمی‌شود. مخصوصا اگر دست به نوشتن داشته باشید و بخواهید در وبلاگ‌تان مناسبت‌نگاری کرده باشید، بدون مطالعه نمی‌توانید چیز خوبی از آب دربیاورید. به ویژه وقتی یکی دوسال از مناسبت‌نگاری‌ها گذشته باشد و دیگر حرفی در باب آن مناسبت برای گفتن نداشته باشید.
مناسبت‌نگاری یا تقویم‌نگاری را مغتنم بشمارید؛ هم به عنوان یک فرصت مطالعه و هم یک ایده و موضوع برای نوشتن!
این فرصت را از دست ندهید.... برای روز اول هنوز چند ساعت وقت هست.
اگر روز اول را از دست دادید دیگر روز‌‌ها را مغتنم بشمارید...
بعد از خواندن نماز دعا کنید شرّ این ویروس منحوس کم شود.