قبل از نقل یادداشت، درخواستم مطالعه همراه با تفکر است؛ مثل همیشه التماس تفکر!
یادداشتی از حسین کاوه:
رؤسای دیروز طلبکاران امروز❗️
عزیزی میفرمود برخی از مسئولین بارها خواستهاند جمهوری اسلامی را ساقط کنند اما مردم نگذاشتهاند
الان حدودا 42 سال است که از انقلاب اسلامی میگذرد و قوای مقننه و مجریه سلطه جریانات و افراد مختلفی را به خود دیدهاند که در ادامه اجمالا اشارهای به آن خواهیم کرد...
*سکانداران ادوار مختلف دولت
57 - 58 : مهدی بازرگان 1 سال (دولت موقت)
58 - 60 : ابوالحسن بنی صدر 2 سال (رئیس جمهور)
شهیدان رجایی و باهنر از 58 - 60 در سمتهای نخست وزیری و ریاست جمهوری بودهاند اما در این سالها قدرت و اختیارات اصلی در دستان بنیصدر بوده است.
60 - 68 : میرحسین موسوی 8 سال (نخستوزیر)
68 - 76 : هاشمی رفسنجانی 8 سال
76 - 84 : محمد خاتمی 8 سال
84 - 92 : محمود احمدینژاد 8 سال
92 - 99 : حسن روحانی 7 سال
#نکته: در سالهای 60 - 68 آیت الله خامنهای عهدهدار ریاست جمهوری بوده اما به خاطر وجود ساختار نخست وزیری، تشکیل دولت و قدرت و اختیارات اصلی در دست نخست وزیر یعنی میرحسن موسوی بوده است.
♦️ سکانداران ادوار مختلف مجلس
57 - 59 : شورای انقلاب اسلامی 2 سال
59 - 68 : هاشمی رفسنجانی 9 سال
68 - 71 : مهدی کروبی 3 سال
71 - 79 : ناطق نوری 8 سال
79 - 83 : مهدی کروبی 4 سال
83 - 87 : حداد عادل 4 سال
87 - 99 : علی لاریجانی 12 سال
#نکته: ابتدای دوره سوم مجلس هاشمی رفسنجانی ریاست آن را عهدهدار بوده اما به خاطر انتخاب شدن وی در سال 68 به ریاست جمهوری، 3 سال باقی مانده را کروبی عهدهدار ریاست مجلس سوم میشود.
با یک حساب ساده در مییابیم که در این 42 سال 34 سال سکان دولت تحت مدیریت افرادی (بازرگان، بنیصدر، موسوی، هاشمی، خاتمی و روحانی) بوده که با خط امام و رهبری فاصله و بعضا حتی زاویه داشتهاند و همچنین سکان مجلس نیز در این 42 سال 36 سال تحت مدیریت افرادی (هاشمی، کروبی، ناطق، لاریجانی) بوده که چندان تفاوت فکری و عملی با افراد فوق الذکر ندارند.
البته این انحراف از مسیر امام و رهبری گرچه در همان زمانها برای اهلش آشکار بوده اما روشن شدنش برای عموم مردم زمان هزینههای زیادی برده است.
#نکته: ناگفته نماند که 2 سال آخر دولت احمدینژاد و 4 سال ریاست حداد عادل در مجلس نیز آنگونه که باید مطلوب و ایدهآل نبوده است، خصوصا جناب احمدینژاد!
اکنون سوال اینجا است که چرا مسئولین دولت و مجلس فوق الذکر (به جز جناب حداد که خیلی فعال نیستند) در این 42 سال، اکنون در یک اردوگاه با تابلوی غیر انقلابی جمع شدهاند و نقطه اشتراک همه آنها مخالفت پنهان و آشکار با رهنمودها و فرامین ولی فقیه و ایستادگی در مقابل نظام اسلامی و بعضا خروج علیه حاکمیت اسلام و جمهوریت شده است و همواره از مردم طلبکار بوده و منتقد جدی کاستیها و نواقص هستند!
مگر نه این است که در این 42 سال همه منابع، قدرت و اختیارات در دست آقایان بوده است، پس چرا اکنون ژست اپوزیسیون و مخالف خوان گرفتهاند!؟ اگر قرار به پاسخگویی باشد اولین کسانی که باید پاسخ دهند همین آقایان هستند نه کس دیگر...
خدا را هزار مرتبه شکر که سایه تدبیر امام و رهبری در این 42 سال بر سر این کشور و مردم بوده است وگرنه معلوم نبود که قدرت طلبی و بی انصافی برخی از مسئولین فوق الذکر چه بر سر اسلام و ایران میآورد.
ناگفته نماند؛ جایگاه نسبی خوبی که اکنون جمهوری اسلامی ایران در میان سایر کشورها دارد نیز ثمره همین هدایتهای امام و رهبری و ایستادگی مردم و البته برخی مسئولین خدوم بوده است. / منبع
پینوشت من:
آری! برخی از افراد نامبرده شده در متن، داخل در پادگان ضد انقلاب بودند و هستند، امّا برخی دیگر را چه از مجلسیها و چه از دولتیها نباید غیر انقلابی کرد. در این وادی نباید از امام امت پیشی گرفت. ایشان بر جذب و حفظ حداکثری تاکید دارند. باید تلاش کرد از اشتباهات برگردانده شوند نه آنکه طرد شوند. البته من به شخصه مفهوم غیرانقلابی را نمیفهمم! ما دو طیف داریم؛ انقلابی و ضدانقلاب. مابین این دو چیزی نداریم؛ کسی اگر انقلابی نباشد، ضد انقلاب است. این تعبیری است که بعد از گذر از اصولگرا و اصلاحطلب باید به آن برسیم.
خوب حامد عزیزم! الان باید چی کار بکنیم؟از دست ملت کاری ساخته ست؟ یا باید بنشینیم و نگاه کنیم و حرص بخوریم.؟
دقیقا الان ملتی که اگر کوچکترین تحرکی از خودش نشون بده، خودش و خونوادش سر به نیست میشن، باید چی کار کنن؟
راه کار چیه؟
این اسامی و بعضا عدد و ارقام، دیگه واقعا کسل کننده شده. شما نه. ولی انقدر تو رسانه ها و جراید، این روزها از این چیزها نوشته میشه که تمومی هم نداره. مردم بیدار شدن. آگاهن. اما برای حرکت کردن، راهکار ندارن./
ملت، هنوز تجربه ی یک حرکت انقلابی، اون هم به اون عظمت رو تو کارنامه خودشون دارن. هنوز هستن هم نسلهای انقلابیونِ سال 42 تا 57.
اما همون ها هم امروز، راهکار میخوان. نه ترس دارن و نه هراسی. راهکار. یه حکم. یه دستور. یه چیزی شبیه فرمایش آقا. بگن یا علی. ملت به پا خیزند و بگن یا علی.